کد مطلب:49835
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:5
در مورد زكات دادن علي(ع) در حال ركوع چرا ضماير افعال به صورت جمع آمده است در حالي كه حضرت يك نفر بودند؟
در محاورات عرفي خودمان نيز اين نكته به طور معمول وجود دارد؛ مثلاً در صدد تجليل برآمده و مي گوييم آنان كه مدال طلا را در المپيك رياضي به خود اختصاص دادند، مايه افتخار كشور ما هستند و يا وقتي شخص مهمي براي سخنراني مي آيد، مي گويند: ايشان تشريف آوردند و... . اين در حالي است كه در هر دو صورت يك نفر بيشتر مطرح نيست؛ هم برنده مدال طلا يك نفر بوده و هم سخنران يك نفر بيشتر نبوده است؛ ولي با لفظ جمع از آنان ياد مي شود. در سخنان بزرگان، رهبران و شخصيت ها اين گونه تعبيرات فراوان ديده مي شود و به خاطر اجتناب از صراحت و نوعي كنايه گويي به اين شيوه دست مي يازند. در خطبه هاي نهج البلاغه نيز اين شيوه فراوان يافت مي شود؛ مثلاً در مورد «فدك» مي فرمايند: {Hشحّت عليها نفوس قوم و سخت عنها نفوس قوم آخرين H}؛{M گروهي بر آن بخل و حسادت ورزيدند و گروهي نسبت به آن سخاوت ورزيده و چشم پوشيدندM}»، {V(نهج البلاغه، نامه 45)V}. در حالي كه مي دانيم يك نفر غاصب بوده و يك نفر از آن چشم پوشيده است.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.